หัดเดินลำพังถ้าเกิดไม่มีใครจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[Ailie662]

กำแน่นเท่าใดก็สู ญ เ สี ย มากมายเท่านั้น

เหมือนกับ การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็ตกออกจากมือมากเพียงแค่นั้นที่ควรจะ

ถนอมต้องรู้ถนอม เพราะว่า เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นบางทีอาจเป็นสิ่งมีราคาที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด และก็เศร้าใจที่สุดก็เป็นได้เมื่อใด ที่รู้สึกหมดกำลังใจหากอย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเถอะแต่เมื่อร้องกระทั่งสมใจแล้ว ก็จะต้องลุกขึ้นยืนหยัด อีกทีให้ได้

ความซาบซึ้งตอบแทนความสัมพันธ์ไม่ได้

ใครก็ตาม เพื่อนฝูงหรือคนแ ปลกหน้าคุณจำเป็นต้องศึกษาที่จะยิ้ม หากแม้ในใจจะร่ำไห้ครวญคราง

สักเพียงใดเพราะว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่ชรา ก็เลยอย่ า ไปคาดหมายว่าจะมีคนไหนกันดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขถ้าหากใครสักคนไร้ค่าพอเพียงให้ท่านถนอม ก็ต้องฝึกปล่อย

ฝึกหัดวาง ฝึกทิ้ง

อย่ า เลือกคบคนที่รูปร่างหน้าตา

ต้องศึกษาที่จะชื่นชมผู้ที่ความสามารถ และก็แม้คุณคิดว่าตัวเองสู้บุคคลอื่นเขาไม่ได้อย่ า

ได้น้อยใจ เนื่องจากคุณ ก็เป็นคนเดินดินราวกับบุคคลอื่นทั่วๆไป

บิดามารดาเป็นคนที่รักและปรารถนาดีต่อคุณเยอะที่สุด

อย่ า นึกถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน อย่ า คิดว่าในสายตาบิดามารดา คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่เสมอเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของบิดามารดาแต่ว่าไม่สงส ารบิดามารดาหรอ ที่มีลูกไม่เคยรู้โตสักที

ไม่มีอะไรดังเดิม

เนื่องจากว่าทุกๆสิ่งทุกๆอย่างแปรไปตลอดเวลาทุกนาที อย่ า เอาแนวทางการเก่าๆมาแก้ไขปัญหา คนสองคน

รักกันบางทีอาจมิได้อยู่ร่วมกันตลอดระยะเวลา อย่ า มัวแต่เพ้อ อย่ า เอาแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนห่างไกลกันมากยิ่งกว่าเดิม

แนวทางของชีวิตนั้นย า วไกล

ต้องทำความเข้าใจที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่คนอื่นมิได้พอใจคุณอย่างเดิม ก็ไม่ต้องเศร้าใจ

เพราะว่าทุกคนต่างมีเส้นทางของชีวิตที่จำเป็นต้องเ ดินเหมือนกัน ไม่มีใครเดินเคียงคู่คุณไปจนกระทั่ง

ปลายทาง อย่ า ให้ใครกันแน่คนใดคนหนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง เปลี่ยนเป็นทั้งสิ้นใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของคนเรา ถือกำเนิดขึ้นจากการรังเกียจที่จะอยู่คนเดียว
อยู่คนเดียว
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/